5. Tıxanma, ateroskleroz, işemiya => hər biri infarkta apar bilər. Ancaq mütləq aparacaq deyə bir şey yoxdu. Qarşısını anamnez alan həkimin şikayətlərə uyğun xəstəni anjiografiya (adətən qasıqdaki damardan girilərək), kontrastlı mrt, kt, ən azından rentgenografiya etməsi və daha sonra ana damarlardan birindən girilərək stend (balon, şişirdilmə) üsulu ilə açma, xəstə buna uyğun olmadıqda və lakin tıxanma əlçatan yerdədisə laparaskopiya (endoskopiya) üsulu ilə, heç biri mümkün olmadıqda isə açıq əməliyyatla aradan qaldırılmaqla alınır. Lakin hər kəs eyni şansda olmur, bəzi xəstələr ağır əməliyyatları yüngülcə keçirib uzun illər problemsiz yaşaya bilsə də, bəzi əlverişli xəstələr isə təəssüf ki əməliyyatdan çıxa bilmir. Tıxanma ən çox tromb(o[z]sit), nekroz tipində rast gəlinsə də müxtəlif növləri də ola bilir. Ən bilinən növləri ürəklə bağlı- miokard, perikard infarktlardır. Lakin gözü qidalandıran kapiliyar damarlara bağlı göz infarktı, beyinə bağlı- servikal iflic (infarkt?), meningal infarkt, anevrizmik qansızmlar (tıxanan damarın şişib partlaması), əzalarda görüldükdə keyləşmə, uyuşma, hissizlik (avtonom və ya periferik nevropatiya) və s. növləri var. Ən təhlükəli və atakalardan sonra ağır izlər buraxanı ürək və beyinlə bağlı olanlarıdır.